Op 24 augustus 1974 kreeg ik mijn eerste bril. 3 jaar was ik toen. Mijn ouders hadden een paar weken daarvoor te horen gekregen dat ik een stevige oogafwijking had. Op de dag na de verloren WK finale vertelde de oogarts dat hun zoon plus 8 had. Mijn ouders konden dus op zoek naar een opticien. En dat werd Greving & Greving. Zomaar een brillenzaak in Emmen. Waarom ze eigenlijk voor die winkel kozen weet ik niet. In ieder geval niet om de prachtige collectie design kinderbrillen. Die was er namelijk nog niet in de jaren 70. Mijn eerste brilletje was de Lada onder de brillen. Degelijk, functioneel en vooral heel lelijk. Een standaard montuur met extreem dikke glazen. Zo dik, dat ik niet tegen de zon in mocht kijken.
Naar mate ik ouder werd deed het begrip 'brillenman' zijn intrede in huize Schoemaker. De brillenman was de persoon die je bril weer rechtzette. Bijvoorbeeld als er een bal op gekomen was. Of wanneer je gevallen was. Ik was een druk en levendig kind en kwam dus vaak bij de brillenman om het montuur weer recht te laten zetten. De jaren verstreken en mijn tweede, derde, vierde en vijfde bril werden ook gekocht bij Greving & Greving.
De reden dat mijn ouders daar in 1974 klant werden is denk ik puur toeval. Maar ik weet wel precies waarom ze klant bleven. Het zal in 1981 of 82 zijn geweest dat ik op een zaterdagmiddag tijdens een partijtje voetbal met mijn vriendjes een strakke voorzet wilde koppen. De bal kwam hard op mijn bril en een van de pootjes vloog van de bril af. Ik huilend naar huis. Mijn moeder boos; het was immers zaterdagmiddag half zes. En Greving & Greving was al gesloten en een weekend zonder bril was geen optie. Plus 8! Tegen beter weten in belde ze toch het nummer van onze brillenman. "We zijn gesloten, maar als u nu direct naar de winkel komt, zetten we het pootje er weer aan", was het antwoord. "Dit is immers een noodgeval." Mijn ouders zijn altijd klant gebleven.
En ik ook. Nu, jaren later, ben ik nog altijd een vaste klant bij Greving & Greving. Bovendien heb ik ook voor nieuwe klantjes gezorgd. Onze zoon en dochter hebben namelijk de ogen van hun vader. Allebei een dikke plus afwijking. Gelukkig zijn er nu wel mooie kinderbrillen. Al zijn die natuurlijk wel wat duurder. Dat is ook de reden dat mij vriendin en ik geen derde kind willen. Met nog een brildrager erbij gaan we failliet!
Iedere week komen we trouw in de winkel om de brillen weer recht te laten zetten door de brillenmannen en brillenvrouwen. We voelen ons wel eens bezwaard, maar de brilletjes worden altijd weer met een glimlach hersteld. Onze kinderen zijn er kind aan huis en hun eerste woordjes waren 'Gerrie' en 'Han' in plaats van papa en mama. En ondanks de herrie van onze kids wordt iedere keer de deur weer vriendelijk opengehouden bij het verlaten van de zaak.
Ik verwacht dan ook dat ik de rest van mijn leven klant zal blijven bij Greving & Greving. Al hoop ik dat het moment van mijn volgende bril, de onvermijdelijke leesbril, nog heel ver weg is.
